اگر زمان کافی برای خواندن این مقاله را ندارید، کافیست با مشاوران گستره آبی تماس بگیرید.
روش های کابل کشی
کابل کشی می تواند بسته به نیاز و نوع کاربردی که کابل دارد، انواع مختلفی داشته باشد و به صورت های متفاوت انجام شود. انواع روش های کابل کشی شامل کابل کشی روکار، کابل کشی توکار، کابل کشی در داخل لوله های فلزی (فولادی)، کابل کشی در داخل کانالهای سرپوشیده قابل دسترسی، کابل کشی با کابل های دریایی در داخل آب، کابل کشی در داخل کانالهای آدم رو، کابل کشی در روی ساپورت و سینی کابل، کابل کشی هوایی، کابل کشی در داخل لوله و منهول های قابل دسترسی، کابل کشی دفنی، کابل کشی با کابل های خودنگهدار هوایی و کابلهای روکش دار آلومینیومی مغز فولادی و در نهایت کابل کشی فشار قوی می شود. در اینجا به بررسی روش های کابل کشی و یا به عبارت دقیق تر روش کابل کشی زمینی، را به صورت ساده تر در 5 تقسیم بندی بیان خواهیم کرد و علاقه مندان می توانند برای کسب اطلاعات بیشتر به صفحات اختصاصی مربوط به این انواع کابل کشی مراجعه نمایند.
اگر زمان کافی برای خواندن این مقاله را ندارید، کافیست با مشاوران گستره آبی تماس بگیرید.
در کابل کشی در داخل کانال می بایست به این نکته توجه داشته باشیم که کانالها خود می توانند دارای انواعی از جمله کانالهای خاکی، کانالهای معمولی و کانالهای آدم رو باشند.
در طراحی کانالهای خاکی از مقطع ذوزنقه استفاده می شود تا از ریزش خاک به داخل کانال جلوگیری گردد. کف کانال می بایست محکم باشد و یا از آجر برای فرش کردن و محکم کردن کف کانال استفاده شود. سپس به ضخامت 10 سانتی متر ماسه روی مقطع کانال ریخته می شود و کابل ها روی ماسه قرار گرفته و پس از آن به ضخامت 15 سانتی متر بار دیگر روی کابل ماسه ریخته می شود. پس از تکمیل این مرحله روی ماسه با آجر فرش می شود و در نهایت یک نوار هشدار نیز روی آن قرار می گیرد، سپس بقیه کانال نیز با خاک معمولی پر می شود.
توجه داشته باشید که عمق کانال بستگی به تعداد کابل و ولتاژ آنها دارد و همچنین کابلهای طبقه فوقانی می بایست حداقل 60 سانتی متر زیر خاک پیاده رو و همچنین 1 متر زیر آسفالت خیابان باشند و عرض کانال نیز بستگی به تعداد و نوع کابل استفاده شده خواهد داشت. از طرفی فاصله بین کابلهای تک سیمه می بایست برابر با 2 برابر قطر کابل باشند و در کابل های سه سیمه نیز این فاصله معادل قطر کابل می باشد.
علاوه بر این مصرف کنندگان می بایست توجه داشته باشند که در صورت کابل کشی کابل برق در مسیر طولانی، به عبارت دقیق تر چندین کیلومتر، کابلها می بایست جابجا شوند و هر 100 متر این جابجایی رخ دهد. معمولا در شرایطی که نمی توان حداقل عمق کانال را رعایت کنیم می بایست از صفحات بتونی استفاده کنیم و در صورت وجود حشرات موزی و یا خاکی حاوی شوره زار، به جای استفاده از کابل برق NYY معمولا از کابلهای NYCY و یا NYCWY استفاده می گردد.
کانال معمولی در واقع کانالی است که به صورت بتونی یا سیمانی ساخته می شود. برای این نوع کابل کشی از کانالهایی به عمق 30 الی 70 سانتی متر استفاد می شود که در اطراف و کف آن نیز سیمان به کار رفته است. این کانالها در کف کارگاه ها به کار می روند و سپس کابلهای برق در کف قرار گرفته و در صورتی که تعداد کابلها زیاد باشد این کانالها نیز طبقه بندی می شوند. به طور معمول از این روش کابل کشی در داخل و در محوطه پست های فوق توزیع، در کارخانه ها و همچنین که فضاهایی که قابلیت این نوع کابل کشی را دارند به کار می رود. به عبارت دقیق تر در این نوع کابل کاشی در ابتدا می بایست کانالهای بتونی که روباز هستند طراحی و احداث شوند، سپس درپوشهای سیمانی یا دال های سیمانی برای قرار گرفتن روی کانالها ساخته شوند. توجه شود که این درپوش ها قابل برداشتن هستند و در واقع دسترسی به کابلها را آسان می نمایند.
حداقل فاصله کابلها از یکدیگر برابر با 3 سانتی متر می باشد و کابلها به صورت ردیفی در کانال قرار می گیرند و با همدیگر تلاقی ندارند. البته لازم به ذکر است که این فاصله مربوط به کابلهای قدرت و یا کابلهای مخابراتی در صورتی که همه کابلها با یک هدف کابل کشی شوند به کار م رود و در صورت متفاوت بودن خدمات کابلها، فاصله بین آن ها نیز تغییر می کند. یکی از مزایای اصلی در این نوع کابل کشی دسترسی آسان به کابلهاست، بدون اینکه هزینه ای ایجاد شود و همچنین به راحتی قابلیت اضافه کردن و تعویض کابلها در سیستم کابل کشی وجود دارد. علاوه بر این در ابتدا و انتهای کانال ها نیز می بایست جهت جلوگیری از نفوذ آب، گرد و خاک و حیواناتی مانند موش و گربه و غیره با وسایل مناسب محدود گردد و بسته به ارتفاع کانالها می توان آن را به صورت چند طبقه دو یا سه طبقه مورد بهره برداری قرار گیرند.
در بسیاری از شهرهای بزرگ و کشورهای پیشرفته به طور معمول در خیابان های اصلی در جاهایی که کنده کاری بعدی منجر به خسارت های گزاف و هزینه های جبران ناپذیر و حتی اختلالات ترافیکی می شود از کانالهای آدم رو برای کابل کشی استفاده می شود. به هنگام احداث خیابان ها در زیر آنها کانال هایی کشیده می شود که قابلیت وارد شدن برای افراد متخصص به این کانالها در آن تعبیه شده است و برای دسترسی به این کانالها در مسیر کانال، منهول هایی با پله هایی برای وارد شدن به آنها در نظر گرفته می شود و در واقع افراد می توانند به این تونل ها وارد و یا از آن خارج شوند. با استفاده از ساپورت و سینی کابل که بر روی دیوار و یا سقف نصب می شود، می توان اقدام به کابل کشی کرد. همچنین می توان به این نکته اشاره کرد که در این کانالها امکان تجمع تاسیسات وجود دارد.
این روش کابل کشی بیشتر در کارگاه های صنعتی، کارخانه ها و محلی های که کابل کشی روکار نیاز است به کار می رود و احتمال صدمه دیدن کابل در اثر ضربه های مکانیکی و یا سایر موارد را کاهش می دهد. کابل کشی در لوله های فولادی به صورت روکار و توکار به صورت جعبه تقسیم انجام می شود که در مورد اخیر می بایست در مکانی قرار گرفته باشد که به آسانی قابلیت دسترسی به آن وجود داشته باشد. در این روش کابل کشی از لوله های نمره 11، 13، 21 و غیره استفاده می شود و اعداد قطر لوله بر حسب میلی متر انتخاب می شوند. توجه داشته باشید که حداکثر فاصله ای که برای قرار گرفتن دو جعبه تقسیم در کنار هم در نظر گرفته می شود برابر با 15 متر است و برای اتصال این لوله های فولادی برای کابل کشی کابل برق از بوشن استفاده می شود و قطر لوله در این روش می بایست حداقل برابر با 1.5 برابر قطر کابل برق باشد.
برای کابل کشی در این روش نیاز به بست های فلزی، پلاستیکی و رول پلاک برای نصب روی دیوار می باشد و در صورتی که نیاز به استفاده از چند کابل برق برای انتقال انرژی الکتریکی وجود داشته باشد، می بایست حداقل به اندازه قطر کابلها بین آن ها فاصله وجود داشته باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر به مقاله کابل کشی روکار مراجعه نمایید.
در صورتی که فضای کافی برای ایجاد کانال یا کنده کاری وجود نداشته باشد، در کارخانه ها و مکان هایی که شرایط نصب ایجاب نماید می بایست از روش کابل کشی روی ساپورت یا سینی کابل برق استفاده نمود. در این روش برای انتقال تعداد زیاد کابل به صورت روکار و نصب آنها، از پایه هایی که از پیش ساخته شده اند استفاده می شود. برای نصب این پایه ها، یک طرف آنها به دیوار رول پلاک می شود و سینی کابل روی پایه قرار می گیرد و به پایه پیچ ی شود. مسیر سینی کابلها می بایست به صورت کامل بسته شود و محل نصب سیم اتصال به زمین نیز در سینی کابل تعبیه گردد و وصل شود. برای قسمت هایی که کابل برق نیاز به خم شدن دارد می توان از زانو سه راهه یا چهار راهه استفاده کرد و یا همانند روش استفاده از داکت برای کابل کشی، زاویه سازی کرد. حداقل فاصله بین پایه ها می بایست 40 سانتی متر باشد و البته اندازه این فاضله به اندازه سینی کابل، تعداد کابلها و وزن این تجهیزات بستگی دارد.