اگر زمان کافی برای خواندن این مقاله را ندارید، کافیست با مشاوران گستره آبی تماس بگیرید.
کابل روکش لاستیکی
کابلها برای جلوگیری از آسیبهای مکانیکی، فیزیکی و شیمایی نیازمند عایقی هستند که بتواند از بروز این آسیب ها جلوگیری کند. به عبارت دقیق تر هادی ها برای جلوگیری از بروز اتصال کوتاه در برخورد رشته های فلزی سیم برق در کابل به یکدیگر و یا به سایر اشیا و بروز برق گرفتگی نیازمند موادی هستند که بتواند عایق الکتریکی لازم را برای آنها فرآهم نماید. از مواد عایق برای جدایی هادی ها از یکدیگر استفاده می شود و بیشترین عایق های سیم و کابل شامل پلیمرها می شود. در واقع دلیل به کارگیری این پلیمرها این است که پلاستیک ها از مقاومت زیادی در برابر جریان های الکتریکی برخوردار هستند. در نهایت و در مرحله آخر عایق کاری از ژاکت به عنوان پوششی خارجی در مقابل نیروهای فیزیکی و آسیبهای شیمیایی استفاده می شود. از این رو در این مقابله به ارائه توضیحات بیشتر درباره کابل روکش لاستیکی و پلاستیکی می پردازیم؛
اگر زمان کافی برای خواندن این مقاله را ندارید، کافیست با مشاوران گستره آبی تماس بگیرید.
در حالت کلی زمانی گفته می شود که کابل پلاستیکی و یا کابل لاستیکی است که از پلاستیک و یا لاستیک به عنوان ماده عایق برای کابل استفاده شود. البته امروزه نمی توان از پلاستیک و لاستیک به تنهایی برای عایق کاری کابل برق استفاده کرد از این رو از کابلهایی با عایق پلی وینیل کلراید یا PVC به جای کابل برق دارای روکش لاستیکی و پلاستیکی استفاده یم شود چرا که این سری از کابلهای برق از عایق مصنوعی توسط کلره کردن اتیلن یعنی پلی وینیل کلراید به دست می آیند. امروزه از کابل پلاستیکی در مواردی خاص از جمله برق رسانی در کشتی استفاده می شود و پیش از ورودی کابلهای PVC در بازر از کابلهای لاستیکی با غلاف سربی و حتی بدون غلاف سربی در ولتاژهای 6kv استفاده می شده است. از آنجایی که معمولا پلی وینیل کلراید با یک فرمول مشخص نمی تواند در همه شرایط دمایی به طور همزمان کاربرد داشته باشد، در نتیجه انواع مختلف آن با فرمولهای مختلف برای شرایط دمایی و کاربری مختلف تهیه می شود و دسته بندی خاصی برای این مواد عایقی وجود دارد، از جمله گرما نرمها یا ترموپلاستیک ها که شامل PVC (پلی وینیل کلراید)، فلوئوروپلیمرها، تفلون، تفلون TFE، تلفون FEP، تفلون ETFE، هالار ECTFE، کینار PVDF، پلی اولفینها PO، پلی اتیلن PE، پلی پروپیلن PP، الاستومر ترموپلاستیک TPE و نهایتا پلی اوره تان PUR می شود. گروه دوم نیز شامل گرما سختهاست که با نام ترموستها نیز شناخته می شوند، از جمله پلی اتیلن ترکیب شده با کلر CPE، نئوپرن CP، پلی اتیلن پیوندی یا کراسلینک شده XPL یا XPLE، اتیلن پروپیلن رابر EP،EPR و یا EPDM، هیپالن CSP، سیلیکون Si و در آخرین گروه پوشش رشته ای وجود دارد که الیاف K هستند.
از عایق PVC به طور مستقیم در صنعت کابل سازی استفاده نمی شود، چرا که در درجه حرارت معمول سخت و شکننده اند و در مقابل حرارت پایدار نیستند، از این رو همانطور که پیش تر اشاره شد با اضافه کردن یک ماده نرم کننده، مواد پر کننده، رنگ و حرارت دادن کابل به صورت مختصر، ماده ای شیره مانند به دست آمده و در فرمولهای مختلف می تواند تقسیم بندی های گفته شده ارائه نمایند و به عنوان عایق کابل می توان از آنها بهره برد. توجه داشته باشید که کابلهای PVC را می توان تا ولتاژ 1000 ولت بدون غلاف فلزی استفاده کرد و لازم به ذکر است که این کابلها دارای سه لایه عایق سیم، ماده پرکننده و پوشش خارجی هستند. به طور عمده از این کابلها در مواردی همچون مصارف داخلی نیروگاه ها، پستها، تابلوهای برق، روشنایی معابر و در آخر سیم های فرمان استفاده می شود و برای ولتاژهای بیشتر از 1 کیلو ولت می بایست از غلاف فلزی برا این کابلهای پی وی سی استفاده شود و غلاف ذکر شده می تواند به شکل زره، از تسمه های فولادی و یا به صورت یک غلاف تهیه شود.
کابلهای پلاستیکی از سه نوع عایق مصنوعی تشکیل می شوند که شامل PVC (پلی وینیل کلراید)، PET (پلی اتیلن) و XLPE (پلی اتیلن کراسلینک شده) است. لازم به ذکر است که رایج ترین انواع کابل برق پلاستیکی دارای عایق PVC می باشند که در ادامه مزایا و معایب آن بر شمرده شده است.
کابلهای PVC نسبت به کابل دارای غلاف سربی دارای وزن کمتر، سطح صاف، سیقلی و تمیز، انعطاف پذیری زیاد و قابلیت نصب به صورت عمودی است و همچنین در تاسیسات داخلی نیاز به استفاده از سرکابل برای PVC وجود ندارد و کابل دچار سوختگی و کهنگی نمی شود و از ثبات شیمایی کم نظیری برخوردار است. با این حال از معایب کابلهای PVC می توان به این مساله اشاره کر که ضریب تلفات آنها زیاد بوده و منجر به تلفات حرارتی قاتوجهی در ولتاژهای فشار قوی می شود و با بالا رفتن سطح ولتاژ در کابل فشار قوی این تلفات حرارتی نیز افزایش می یابند.